Soms vraagt het van mij als coach en inspirator, ook om los te laten in bepaalde processen.
Terwijl ik heel duidelijk de zon aan de horizon zie.
Maar wanneer de ander er niet naar durft te kijken,
dan vraagt het van mij om los te laten.
Terwijl ik sta te popelen om verandering te brengen.
Want ik weet dat ik de verandering kan zijn.
Alleen het besluit is niet aan mij.
Dat is aan haar.
En zij heeft besloten haar weg voort te zetten, zoals zij denkt dat goed is.
Ze heeft gezondheidsklachten, al jaren.
Al jaren is ze aan het worstelen met allerlei negatieve denksels,
waardoor ook de lichamelijke ongemakken zich maar blijven opstapelen.
Ze is haar lijf aan het vergiftigen.
Zowel met het regelmatig nuttigen van ongezonde vulling, als met haar denksels die weinig positief zijn.
Alchohol staat op nr.1, ongezond eten op nr. 2, koopverslaafd op nr. 3.
Haar veilige wereld, denkt ze.
Terwijl ze uiteindelijk oorlog voert met zichzelf.
Ze is bezig om haar klachten aandacht te geven op een niet genezende manier.
Het wel willen verbeteren, maar de oorzaak niet onder ogen willen zien.
Dit is haar overlevingsmechanisme.
Zij heeft haar klachten zich eigen gemaakt.
Zij is niet meer zij, maar zij is inmiddels haar klacht geworden.
Haar mind is ontevreden, negatief en verbitterd.
Haar negatief oordelen projecteert zij zonder dat ze het in de gaten heeft, constant op zichzelf en haar omgeving.
Haar leven is niet overzichtelijk.
Ze leeft in chaos.
Zowel in haar hoofd als in haar huis.
Ze laat haar brein verstoffen met wat ze laat binnen komen.
En haar lijf reageert op alles wat zij naar BINNEN haalt.
Er is geen sprankje blijheid, geen focus, geen doel.
Geen enkel vooruitzicht dat het straks leuker, fijner of beter gaat.
Eén van haar dagelijkse bezigheden is vooral al de negativiteiten die er zijn, de volle aandacht te geven.
Altijd in verbazing zijn. Zich constant afvragen waarom.
Maar het antwoord niet willen horen.
Wentelen in haar o zo ongezonde veilige haven.
Ze kiest er voor om slachtoffer te zijn, alleen heeft ze hier zelf geen notie van.
Haar klachten aait ze door middel van zalfjes, pillen en poeders.
En de oorzaak wuift ze weg.
Liefde is een woord voor haar zonder inhoud.
Ze heeft weinig liefde gekregen.
Haar klachten houden haar op de been.
Zij zorgt niet voor zichzelf, maar voor haar klachten.
Ze sjeest van hot naar her om bij professionals weer te horen dat ze beter voor zichzelf moet zorgen.
Maar ze luistert niet, want ze komt iedere keer tot de conclusie dat “zij” het niet begrijpen.
Terwijl zij zelf niet beseft dat zij zichzelf als beste kan helpen.
Dat zij zelf haar beste medicijn is.
Ze wil niets horen of ergens naar kijken.
Naar eventuele toekomstmuziek en oplossingen op de lange termijn.
Haar keuze is een ongezonde relatie met zichzelf te hebben.
Haar keuze is, het nog steeds buiten zichzelf te zoeken.
En zolang we het buiten ons zelf blijven zoeken, zullen we het nooit vinden.
Je mag mijn artikelen in zijn geheel elders publiceren met vermelding van het copyright en een verwijzing naar,
© Marnie Krom – www.minddrops.nl
Graag ontvang ik er bericht over.